Pamiętam dzień, w którym miałem wziąć udział w swojej pierwszej rozmowie o pracę. Byłem wtedy na czwartym roku studiów i w związku ze sporą ilością wolnego czasu zacząłem rozglądać się za pierwszą poważną pracą. Po paru próbach odezwała się do mnie jedna z wrocławskich korporacji z zaproszeniem na rozmowę kwalifikacyjną. Pamiętam, że po otrzymaniu zaproszenia na rozmowę o pracę byłem praktycznie pewny, że ją otrzymam. Z perspektywy czasu bardzo mnie to bawi, ale wtedy sądziłem, że jestem jedynym kandydatem, który aplikuje na to stanowisko. Możesz sobie wyobrazić jakie było moje zdziwienie, gdy dotarłem na miejsce spotkania i zobaczyłem kilka innych osób biorących udział w tej samej rekrutacji, a wśród nich m.in. moich kolegów z grupy na studiach …
Jedną z pierwszych myśli jakie pojawiły się w mojej głowie było „Jak mam się wyróżnić z takiego tłumu kandydatów?” Skoro dysponujemy praktycznie takim samym doświadczeniem, jesteśmy jeszcze studentami to jedyną szansą, aby zrobić wrażenie na osobie prowadzącej rekrutację było pokazanie, że dysponuję się umiejętnościami przydatnymi na tym stanowisku, których nie posiadają inni kandydaci.
Najważniejsze informacje
Rozumiem, że po intensywnym dniu czasami może brakować Ci sił na dłuższą lekturę dlatego poniżej przygotowałem kluczowe informacje na temat funkcji dostępnych w Excelu, których znajomość może zadziałać na Twoją korzyść podczas szukania pracy. Jeśli jednak chcesz dokładnie poznać zasady działania tych funkcji wraz z praktycznymi przykładami zachęcam do zapoznania się z całym artykułem.
- WYSZUKAJ.PIONOWO – pozwala do jednego zbioru danych (np. tabeli) dodać informacje z innego na podstawie zdefiniowanych wartości
- JEŻELI – dzięki niej istnieje możliwość określenia co Excel ma zrobić w przypadku spełnienia lub nie określonego warunku
- JEŻELI.BŁĄD – funkcja bardzo podobna do poprzedniej, tylko wskazuje co Excel ma zrobić, gdy wynikiem formuły jest błąd
- SUMY.CZĘŚCIOWE – pozwala w szybki sposób zastosować podstawowe funkcje Excela (np. suma, średnia) dla filtrowanych komórek
- SUMA.JEŻELI – dzięki niej można zsumować wartości z komórek spełniających określone kryterium
- FUNKCJE DATY I CZASU – pozwalają wykonywać obliczenia na danych związanych z datą lub czasem
- DEFINIOWANIE NAZW – umożliwia nazwanie zakresów dowolną nazwą, co ułatwia proces pisania formuł i odwoływania się do tych nazw
Czy musisz być mistrzem Excela żeby zdać test na rozmowie o pracę?
Oczywiście, że nie! W zależności od firmy, stanowiska czy działu do jakiego aplikujesz sprawdzenie poziomu Twoich umiejętności korzystania z Excela może wyglądać różnie. Najczęściej jednak taki test będzie miał za zadanie sprawdzić z jaką łatwością poruszasz się po arkuszu kalkulacyjnym, czy wiesz gdzie znaleźć najpopularniejsze opcje programu lub czy potrafisz w praktyce wykorzystać wbudowane funkcje.
Brałem udział w paru rekrutacjach, gdzie wymagana była znajomość Excela oraz zdarzyło mi się układać pytania mające sprawdzić poziom znajomości tego programu. Najczęściej pojawiały się zagadnienia związane z filtrowaniem i sortowaniem danych, tworzeniem wykresów oraz wykorzystaniem niektórych funkcji dostępnych w Excelu jak np. WYSZUKAJ.PIONOWO, JEŻELI, SUMY.CZĘŚCIOWE. Często też musiałem skorzystać z formatowania warunkowego, funkcji tekstowych lub funkcji daty i czasu. W zależności od stanowiska pojawiały się także tabele przestawne.
Jak mam się przygotować na taki test?
Zawsze będę powtarzał, że najwięcej uda Ci się nauczyć poprzez praktykę. Sam zauważyłem, że moje umiejętności pracy w danym programie rosną znacznie szybciej, gdy od razu po rozpoczęciu nauki staram się wykorzystać nową wiedzę w praktyce. Sytuacja jest podobna do nauki jazdy na rowerze lub uprawiania większości sportów – nie będziesz stawał się lepszy tylko dzięki czytaniu lub oglądaniu materiałów o danej dziedzinie. Dopiero praktyczne działanie lub jego próba pozwoli Ci zweryfikować swoje umiejętności i uświadomić sobie obszary, w których musisz się poprawić.
Zakładam, że jeśli w Twoim CV znalazł się wpis o tym, że potrafisz korzystać z Excela to nie potrzebujesz porad o tym jak uruchomić nowy arkusz oraz gdzie wpisać formułę. W pierwszej kolejności skupiłbym się powtórzeniu podstawowych funkcji wbudowanych w Excela, następnie wziąłbym się za podstawy tworzenia wykresów. Na końcu powtórzyłbym najpopularniejsze skróty klawiszowe – to może ułatwić i przyśpieszyć Twoją pracę, a także zadziałać na Twoją korzyść w oczach osoby rekrutującej. I przede wszystkim pamiętaj o unikaniu głupich błędów, jak np. nie do końca przeciągnięta formuła lub odwołanie do błędnej komórki. Jeśli zamierzasz częściej pracować w Excelu warto też wyrobić sobie nawyk w miarę regularnego zapisywania postępu prac 🙂 .
Jak się wyróżnić?
No dobra, ale musisz założyć, że nie będziesz jedynym kandydatem, który będzie rozwiązywał taki test. Jak w tej sytuacji wyróżnić się z tej grupy ludzi i dostać pracę lub przejść do następnego etapu rekrutacji? Jedną z zalet Excela jest to, że w niektórych sytuacjach istnieje wiele rozwiązań tego samego problemu. Na przykład gdy chcemy coś wyliczyć możemy do tego wykorzystać różne, mniej lub bardziej skomplikowane funkcje. Poniżej znajduje lista 7 funkcji wraz z przykładami ich zastosowań, których znajomość może zadziałać na Twoją korzyść podczas rozmowy kwalifikacyjnej.
Funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO
Funkcja, która dla początkujących może wydawać się bardzo skomplikowana i mało intuicyjna, a po jej zrozumieniu może zrewolucjonizować Twoją pracę w Excelu. Dzięki niej możesz wyszukać interesujące Cię dane w zbiorze rekordów.
Wyobraź sobie, że w jednej tabeli masz listę produktów dostępnych w sklepie z określonymi parametrami (nazwa produktu, typ produktu, cena produktu). Chciałbyś jednak wiedzieć w jakich jednostkach są sprzedawane te produkty – sztukach, kilogramach, czy litrach. Taka informacja znajduje się w drugiej tabeli. Wykorzystując tę funkcję będziesz mógł w łatwy sposób połączyć ze sobą informacje znajdujące się w obu tabelach.
Budowa funkcji
Funkcja składa się z czterech elementów, które musisz wskazać, aby zadziałała poprawnie. Pierwszym argumentem, który musisz określić jest szukana_wartość, czyli to, co funkcja ma odnaleźć w tabeli i na jej podstawie dopasować odpowiednią wartość. Następnie należy wskazać zakres, określany jako tabela_tablica, w którym funkcja ma szukać podanej wartości. Przedostatni argument, który musisz określić to nr_indeksu_kolumny, dzięki któremu możesz wybrać z której kolumny funkcja ma Ci zwrócić. Ostatni argument przeszukiwany_zakres mówi o tym, czy chcesz otrzymać dokładną, czy przybliżoną wartość. Ten argument jest opcjonalny – to znaczy, że jeśli go nie wskażesz Excel sam przyjmie wartość domyślną PRAWDA, a więc funkcja wskaże Ci przybliżoną wartość. Jeśli chcesz tego uniknąć możesz po prostu jako argument wskazać FAŁSZ.
Bardzo ważną kwestią jest to, że szukana_wartość musi się znajdować w pierwszej kolumnie zakresu określonego jako tabela_tablica. Zauważ, że wartości, które szukamy (np. nabiał) z Tabeli 1 znajdują się w pierwszej kolumnie Tabeli 2. Na początku używania funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO wielu osobom ta funkcja nie działa z powodu zapominania o tej zasadzie.
Przykład
Sprawdźmy jak wykorzystać tę funkcję w praktyce. Do Tabeli 1 należy dodać informację z Tabeli 2 i można do tego wykorzystać wartości z kolumny typ produktu – zauważ, że w obu tabelach występują kolumny z pozycjami nabiał, napoje, owoce, pieczywo i słodycze. To będzie szukana_wartość, którą można odnaleźć w Tabeli 2 (tabela_tablica). Potrzebna informacja znajduję się w drugiej kolumnie Tabeli 2, a więc jako nr_indeksu_kolumny należy przyjąć 2. Interesuje nas dokładne dopasowanie wyniku, więc jako przeszukiwany_zakres wpisujemy FAŁSZ. Końcowa formuła wygląda więc następująco:
=WYSZUKAJ.PIONOWO(C3;'Tabela 2'!$B$3:$C$7;2;FAŁSZ)
Zakres komórek $B$3:$C$7 został wpisany pomiędzy $, aby zapobiec przesuwaniu się zakresu. Gdyby to nie zostało zrobione to przy np. przeciąganiu formuły w dół na każdym razem zakres by się zmienił. Zablokować komórki możesz na dwa sposoby: albo wcisnąć F4 podczas wpisywania formuły albo ręcznie wpisać znak $ w odpowiednie miejsca.
Po wpisaniu powyższej formuły i przeciągnięciu jej na pozostałe komórki Tabeli 1 otrzymujemy następujący rezultat:
Funkcja JEŻELI
Jedna z najczęściej wykorzystywanych przeze mnie funkcji dostępnych w Excelu. Używając tej funkcji możesz tworzyć logiczne porównania pewnych wartości z oczekiwanymi rezultatami. Dzięki tej formule możesz zdecydować jaki wynik lub jakie dalsze obliczenia ma Excel wykonać w zależności od określonego przez Ciebie warunku. Na przykład gdybyś chciał sprawdzić, czy cena danego produktu jest mniejsza niż 2 i w zależności od tego powiększyć ją o 0,5 (jeśli warunek jest prawdziwy) lub zostawić na obecnym poziomie (jeśli warunek jest niespełniony) to funkcja JEŻELI sprawdzi się tu doskonale.
Budowa funkcji
Do poprawnego zadziałania funkcji musisz wskazać trzy argumenty. Pierwszym z nich jest test_logiczny, czyli warunek którego prawdziwość chcesz sprawdzić, drugim jest wartość_jeżeli_prawda, a trzecim wartość_jeżeli_fałsz. Te dwa argumenty określają jakie następne kroki ma wykonać funkcja w zależności od tego, czy określony warunek jest spełniony czy nie.
Przykład
W przypadku, w którym chciałbyś sprawdzić, czy cena produktu jest mniejsza od 2 i w zależności od tego wykonać lub nie pewne obliczenia funkcja wyglądałaby tak:
=JEŻELI(D3<2;D3+0,5;D3)
Analizując powyższą formułę można wyróżnić jej składowe, czyli test_logiczny (D3<2 – to warunek, którego prawdziwość jest sprawdzana), wartość_jeżeli_prawda (D3+0,5 – to co formuła ma zrobić jeśli warunek jest spełniony) oraz wartość_jeżeli_fałsz (D3 – to co formuła ma zrobić jeśli warunek nie jest spełniony). Po wpisaniu formuły do komórki i jej przeciągnięciu otrzymuje się następujące wyniki:
Funkcja JEŻELI.BŁĄD
Bardzo przydatna funkcja, która pozwoli Ci odpowiednio zareagować w sytuacji, gdy formuła, której użyłeś zwróci błąd – jej wynikiem będzie komunikat w stylu #N/D!, #ARG!, #ADR!, #DZIEL/0! itp.. Użycie tej funkcji pomoże Ci zidentyfikować komórki z błędnymi wartościami oraz określić jak Excel ma się zachować, gdy napotka błędną wartość. Sam najczęściej używam tej funkcji wraz z funkcją WYSZUKAJ.PIONOWO, dzięki temu możliwe jest wyszukiwanie wartości w dwóch tabelach, które mogą się znajdować w innych arkuszach.
Działanie funkcji można sprawdzić na podstawie prostego przykładu, a więc dzielenia jednej liczby przez drugą. Zgodnie z zasadami matematycznymi nie można wykonać dzielenia przez 0, w związku z tym Excel w takim przypadku zwróci błąd:
Jeśli będziesz chciał teraz wykonać nawet najprostsze działanie, jak np. zsumować wszystkie wyniki z kolumny D to funkcja zwróci błąd #DZIEL/0!. Na szczęście dzięki funkcji JEŻELI.BŁĄD w łatwy sposób można sobie z tym poradzić.
Budowa funkcji
Do poprawnego działania funkcji wystarczy wskazać jedynie dwa argumenty: wartość oraz wartość_jeśli_błąd. Czyli w pierwszej kolejności należy określić podstawowe działanie (w powyższym przykładzie dzielenie), a w drugiej kolejności działanie, które ma zostać wykonane w przypadku, gdy wynikiem pierwszego działania jest błąd.
Przykład
W przykładzie funkcja mogłaby zostać zapisana w następujący sposób:
=JEŻELI.BŁĄD(B3/C3;"Błąd")
lub
=JEŻELI.BŁĄD(B3/C3;"")
Pierwsza funkcja w przypadku błędu zwróci tekst „Błąd”, druga natomiast pustą komórkę. Dzięki takim lub podobnym rozwiązaniom możesz uniknąć sytuacji, w której Twój plik zawierający komunikaty o błędach będzie wyglądał nieprofesjonalnie. Dodatkowo jeśli chciałbyś teraz napisać inną formułę, która odwoływałaby się do komórki z błędem to wynikiem tej formuły także byłby błąd – spróbuj na przykład obliczyć średnią z kolumny zawierającej wyniki dzielenia. Formuła zadziała poprawnie dopiero po zastosowaniu funkcji JEŻELI.BŁĄD.
Funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE
W przypadku, gdy nie znasz lub nie chcesz korzystać z tabel przestawnych funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE może trochę ułatwić Twoją pracę. Wyobraź sobie, że w zależności od założonego filtru, np. nazwiska pracownika chcesz uzyskać informację o sumie i średniej jego zarobków z ostatnich dwunastu miesięcy bez konieczności zmieniania treści funkcji.
Budowa funkcji
W tej sytuacji możesz wykorzystać funkcję SUMY.CZĘŚCIOWE, która składa się z dwóch argumentów: funkcja_nr i adres1. W pierwszym argumencie wskazujesz z jakiej funkcji wbudowanej w Excela chcesz skorzystać (m.in. średnia, suma, najmniejsza i największa wartość), natomiast w drugim argumencie definiujesz zakres interesujących Cię wartości.
Przykład
Działanie funkcji można zweryfikować na przykładzie tabeli zawierającej informację na temat miesięcznych zarobków pracowników pewnej firmy. Użycie tej funkcji umożliwi wygenerowanie informacji o sumie i średnich zarobkach konkretnego pracownika z ostatnich 12 miesięcy. Po napisaniu funkcji jedyną czynnością, którą będziesz musiał wykonać jest wybranie filtra, np. nazwiska pracownika.
Gotowa funkcja dla wyliczenia sumy wygląda następująco:
=SUMY.CZĘŚCIOWE(9;F3:F26)
Natomiast dla średniej:
=SUMY.CZĘŚCIOWE(1;F3:F26)
Gdzie 1 oraz 9 określają numer funkcji dostępnej do wyboru (lista funkcji pokaże Ci się, gdy zaczniesz wpisywać w komórkę =Sumy.Częściowe(...)).
I dzięki temu wystarczy tylko wybrać interesującego Cię pracownika, np. pana Kowalskiego i funkcja wskaże sumę i średnią jego zarobków z ostatniego roku:
Funkcja SUMA.JEŻELI
Kolejna funkcja jest bardzo podobna do poprzedniej. Możesz ją wykorzystać do zsumowania komórek spełniających określony warunek, np. mając listę produktów chcesz zsumować wyłącznie te należące do odpowiedniej kategorii (np. nabiał).
Budowa funkcji
W przypadku tej funkcji należy określić dwa obowiązkowe argumenty i jeden opcjonalny. Dwa wymagane to: zakres (określa obszar, w którym podana wartość będzie wyszukiwana) oraz kryteria (wartość, która ma zostać wyszukana). Trzeci argument suma_zakres jest opcjonalny, jednak radziłbym go wskazać, aby funkcja zadziałała tak jak oczekujesz. Wynika to z faktu, iż jeśli nie wskażesz tego argumentu (czyli tego co chcesz zsumować) Excel postara się zsumować wartości wskazane w zakresie. Tak więc w przypadku, gdybyś nie wskazał trzeciego argumentu, a w zakresie wskazałbyś komórki zawierające sam tekst wynik formuły byłby niepoprawny i wyniósłby 0.
Przykład
Gdybyś dla danych w powyższej tabeli chciał obliczyć sumę wszystkich produktów z typem „nabiał” funkcja wyglądałaby następująco:
=SUMA.JEŻELI(C3:C12;"Nabiał";D3:D12) -> Słowo Nabiał celowo jest umieszczone w cudzysłowie, aby możliwe było wyszukanie wartości tekstowej
Być może już zauważyłeś, że użycie funkcji SUMY.CZĘŚCIOWE (z wybraną funkcją SUMA) oraz SUMA.JEŻELI na przykładzie z miesięcznymi wypłatami dla pana Kowalskiego da ten sam wynik? 🙂 To jest właśnie to o czym pisałem wcześniej – w Excelu może istnieć wiele rozwiązań tego samego problemu.
FUNKCJE DATY I CZASU
Bardzo przydatnymi funkcjami, które warto znać są funkcje daty i czasu – pozwalają wykonywać obliczenia na komórkach zawierających daty, godziny itp.. Można je także wykorzystać do wyodrębnienia z daty jedynie jej fragmentu (np. miesiąca). Użycie tych funkcji może także przydać się w sytuacji, gdy Excel nie rozpoznaje wartości w danej komórce jako daty.
FUNKCJA NUM.TYG
Dzięki funkcji NUM.TYG możesz na podstawie daty uzyskać informację o tym w skład którego tygodnia roku wchodziła. Przykładowo, dla daty 02/01/2020 funkcja zwróci 1, ponieważ 2 stycznia 2020 był pierwszym tygodniem roku.
Budowa funkcji
Do poprawnego działania funkcji należy wskazać argument liczba_seryjna, czyli datę, dla której chcesz wykonać obliczenia oraz argument opcjonalny typ_wyniku, który określa od jakiego dnia zaczyna się tydzień (w niektórych krajach jako pierwszy dzień tygodnia wskazywana jest niedziela, w Polsce poniedziałek).
FUNKCJE DZIEŃ, MIESIĄC, ROK
Budowa funkcji
Funkcje DZIEŃ, MIESIĄC, ROK pozwolą Ci wyodrębnić z daty poszczególne jej elementy. Jedynym argumentem wymaganym w każdej z tych funkcji jest wskazanie daty, której elementy chcesz uzyskać.
Przykład
Przykładowo dla daty 02/01/2020 funkcje powinny wyglądać tak:
=DZIEŃ("2020-01-02") = 2=MIESIĄC("2020-01-02") = 1=ROK("2020-01-02")Wynik = 2020
FUNKCJA DZIEŃ.TYG
Kolejna przydatna funkcja umożliwia uzyskanie informacji o dniu tygodnia na podstawie daty. Jeśli chciałbyś sprawdzić jaki był dzień tygodnia np. w dniu Twoich urodzin to funkcja DZIEŃ.TYG w połączeniu z funkcją WYSZUKAJ.PIONOWO idealnie się do tego nadaje.
Budowa funkcji
Składnia DZIEŃ.TYG jest identyczna jak NUM.TYG – wystarczy wskazać datę oraz typ wyniku jaki Cię interesuje. Jednak funkcja zwraca wynik w postaci numerycznej, czyli jeśli 02/01/2020 wypadał w czwartek to Excel wskaże wynik 4 (czwartek jest 4 dniem tygodnia). Jednak skoro we wcześniejszej części artykułu poznałeś funkcję WYSZUKAJ.PIONOWO to być może już wiesz jak można połączyć te dwie funkcje, aby uzyskać nazwę dnia tygodnia, a nie jego numer?
FUNKCJE GODZINA, MINUTA, SEKUNDA
Analogicznie jak w przypadku dat również dla wartości czasowych możesz użyć funkcji, które pozwolą Ci wyodrębnić ich poszczególne elementy.
Budowa funkcji
Jedynym wymaganym argumentem jest wskazanie czasu lub godziny, dla której chcesz wykonać obliczenia.
Przykład
Jeśli chciałbyś wykonać obliczenia dla godziny 09:12:37 funkcje miałyby następującą postać:
=GODZINA("09:12:37")
=MINUTA("09:12:37")
=SEKUNDA("09:12:37")
W Excelu istnieje także możliwość wykonania odwrotnych działań do tych przedstawionych powyżej, a więc złożenia z poszczególnych elementów gotowej daty, godziny lub czasu. Do otrzymania daty należy użyć funkcji o nazwie DATA i wskazać jej wymagane atrybuty rok, miesiąc i dzień. A w przypadku chęci otrzymania czasu lub godziny wystarczy określić atrybuty godzina, minuta oraz sekunda.
Warto znać także zastosowanie funkcji TERAZ, DZIŚ, DNI.ROBOCZE. TERAZ i DZIŚ nie wymagają podawania żadnych argumentów, ich składnia jest następująca:
=TERAZ() -> Zwróci bieżącą datę i godzinę=DZIŚ() -> Zwróci bieżącą datę
Funkcja DNI.ROBOCZE pozwala obliczyć różnicę dni roboczych pomiędzy dwiema datami. Jako argumenty wystarczy wskazać datę początkową, datę końcową oraz opcjonalnie święta, gdy w swoich obliczeniach chcesz pominąć dni ustawowo wolne od pracy.
Definiowanie nazw
Co prawda definiowanie nazw zakresów nie jest formułą, lecz znajomość tego procesu może być bardzo przydatna, a także pomóc Ci wyróżnić się podczas testu ze znajomości Excela.
Ta czynność pozwala nazwać pewien zakres komórek dowolną, określoną przez Ciebie nazwą. Po określeniu tej nazwy będziesz mógł się do niej odwołać pisząc dowolną formułę.
Przykładowo, jeśli często w swoich formułach odwołujesz się do zakresu z parametrami produktów (nazwa, typ, cena, jednostka) możesz ten zakres nazwać „Produkty” i wtedy chcąc wykonać jakieś obliczenia z pomocą tych danych nie musisz szukać w arkuszu tych komórek, a jedynie w odpowiednim miejscu w formule wpisać „Produkty”. Poniższy przykład zilustruje to przy pomocy funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO.
Przykład
Na początku artykułu opisującym działanie funkcji WYSZUKAJ.PIONOWO, aby uzyskać potrzebną informację jako argument tabela_tablica wskazany został obszar Tabela 2'!$B$3:$C$7, co oznaczało, że Excel ma szukać odpowiedniej wartości w arkuszu o nazwie Tabela 2, w zakresie komórek od B3 do C7. Dzięki mechanizmowi definiowania nazw można ten zakres nazwać np. Jednostki, dzięki funkcja przyjęłaby postać:
=WYSZUKAJ.PIONOWO(C3;Jednostki;2;FAŁSZ)
Zdefiniowanie nazw jest bardzo proste, wystarczy tylko parę kliknięć. W pierwszej kolejności należy odszukać kartę Formuły na wstążce z narzędziami głównymi:
Następnie po kliknięciu w nią wybrać opcję Definiuj nazwę. Pojawi się następujące okienko służące do zdefiniowania nowej nazwy:
Możesz wskazać dowolną nazwę, ja w przykładzie z jednostkami nazwałem ten zakres po prostu „Jednostki”. Uzupełnianie sekcji z komentarzem nie jest obowiązkowe. Na koniec musisz określić zakres komórek, które mają wchodzić w skład zdefiniowanej nazwy, aby to zrobić w obszarze Odwołuje się do: możesz ręcznie wpisać komórki lub kliknąć ikonkę po prawej stronie i zaznaczyć interesujący Cię obszar. Wystarczy zatwierdzić zmiany klikając Ok i gotowe.
Gdybyś chciał sprawdzić, czy w arkuszu znajdują się już jakieś zdefiniowane nazwy lub chciałbyś coś w nich zmienić wystarczy, że klikniesz Menadżer nazw i na ekranie pokaże Ci się tabela ze wszystkimi nazwami określonymi w danym pliku.
Podsumowanie
Na koniec parę rad, które także mogą się przydać:
- Przeczytaj lub posłuchaj co jest dokładnie od Ciebie wymagane – użycie nawet najbardziej zaawansowanych funkcji nie pomoże jeśli nie zrealizujesz zadania, które zostało Ci zlecone
- Nie kombinuj – to, że Excel oferuje wiele rozwiązań dla jednego problemu nie znaczy, że do nawet najprostszych działań masz stosować rozbudowane funkcje
- Nie panikuj – w pierwszej chwili, zwłaszcza w stresie polecenia mogą Ci się wydać niezrozumiałe i bardzo trudne. Daj sobie chwilę i możesz np. zacząć od zadania, które wydaje Ci się najłatwiejsze
- Nie kłam / Nie oszukuj – jeśli nie znasz w stopniu zaawansowanym Excela to nie mów, że tak jest. Prawda prędzej, czy później wyjdzie na jaw
Powodzenia na rozmowie! :). Tutaj możesz znaleźć plik, na którym pracowałem podczas tworzenia artykułu.
